7/24 ONLİNE ÜYE GİRİŞİ
 ONLİNE WEB ŞUBE 
 
 
                        
UYARI: Adı/Soyad BÜYÜK HARF ile Yazınız
UYARI: Doğrulama için 2 kez Giriş Yapınız
KURUMSAL/POSTA GİRİŞİ

TARİHİ YERLER

NİĞDE İLİ'NİN TARİHİ VE TURİSTİKLERİ

 Niğde ili târihî eserleri ve tabiî güzellikleri bakımından zengin iller arasında yer alır. Selçuklu devri Türk eserleri bakımından Konya, Kayseri ve Sivas’tan sonra Niğde en zengin ildir.

Niğde Kalesi:
Alaaddin Tepesi’nin kuzeyindeki kale 13. yy başında Selçuklular tarafından yapılmıştır. 1470 yılında onarım, 1955 yılında restorasyon görmüştür. Büyük bölümü çökmüş olan kalenin ayakta olan kuzeyde kulesi Cumhuriyet’e kadar hapisane olarak kullanılıyordu. Alaaddin Tepesi’nin doğusunda burçlar, güneyinde sur kapısı ayakta kalmıştır. Kalenin güneyinde Rahmaniye Camisi ile Alaaddin Camisi (1223) görülmektedir.
Alaaddin Tepesi’nin güneybatı eteğinde Sungur Bey Camisi (Ulu Cami) 1335’de yapıldı, 1470’de onarım, 1970’de restorasyon gördü.
Hüdavent Hatun Türbesi 1312’de yapıldı, 1962’de esaslı bir onarım gördü. Dış Cami Alaaddin Tepesinin batı eteğindedir. 14. yy başında yapıldı.
Arkeoloji Müzesi 1409 yılında yapılan Ali Bey Medresesi’ndedir. (Ak Medrese) Müze, Öğretmen Okulu karşısında yapılan yeni binaya taşınacaktır. Hitit, Roma, Bizans eserleri yanında Ihlara’da bulunmuş rahibe mumyası ilgi çekicidir.
Gümüşler kasabasında Bizans dönemi eseri Kaya Manastırı iyi korunmuş güzel örneklerinden biri. Değirmenli Kasabası’ndaki doğal mağara belediyenin ışıklandırması ile gezilebiliyor. Fakat kazı ve temizlenme işlemleri tamamlanmamış. Değirmenli yolundan gidilen Kavlaktepe’de bir yeraltı şehri ortaya çıkarıldı 1990 yılında. İki katı ortaya çıkarılan yeraltı şehrinin yeni bölümlerinin ortaya çıkarılması için çalışmalar sürdürülüyor. Hasandağı’nın eteklerinde Altınhisar ilçesine bağlı Keçikalesi Köyü adını tepenin zirvesindeki kaleden alıyor.

Alâaddin Câmii: Birinci Alâaddin Keykubâd zamânında Niğde Sancakbeyi Zeyneddin Başara tarafından 1233’te yaptırılmıştır. Selçuklu sanatının günümüze kadar en iyi korunmuş eserlerinden olup, mihrap ve minberi çok güzel bir sanat âbidesidir. Niğde’nin en eski câmisi olup Mîmar Sıddık bin Mahmûd ve kardeşi Gâzi yapmıştır. Sarı ve kül renkli kesme taştan yapılan câminin doğu kapısı son derece güzel geometrik motiflerle süslüdür. Câmi süslemeleri bakımından Selçuklu devrinin en kıymetli eserlerinden biridir. Damalı minâresi câmiye ayrı bir güzellik katmaktadır.

Sungur Bey Câmii ve Türbesi: Moğol asıllı Sungur Bey tarafından 1335’te yaptırılmıştır. On sekizinci asırda geçirdiği yangından sonra yeniden yapılmıştır. Mîmârî özelliği ve taş işçiliği şahâne olan câminin süslemeleri çok zengindir. İlk yapıldığında iki minâreliydi. Câminin yanında Sungur Beye âit sekiz köşeli bir türbe vardır.

Paşa Câmii: On beşinci asra âit Osmanlı eseridir. Ali Paşa tarafından yaptırılan câmiyi oğlu Murâd Paşa genişletmiştir. 1909’da tâmir gören câminin yanında türbe ve çeşme vardır.

Şah Mescidi: Sungur Bey Câmii yakınında olup 1413’te yaptırılmıştır. Kare plânlı bir câmidir.

Hanım Câmii: Alâaddin Tepesinin doğusunda olup 1452’de yapılmıştır. Arife Hanım tarafından tâmir ettirildiği için Hanım Câmii olarak bilinir. Karamanoğulları devri eseridir.

Dışarı Câmii: On altıncı asır Osmanlı eseridir. Tek kubbelidir. İnce işçilikli ve sedef kakmalı minber Sungur Bey Câmiinden getirilmiştir.

Ulu Câmi: Bor ilçesindedir. Karamanoğlu Alâaddin Bey tarafından 1410’da yaptırılmıştır. Câmi dikdörtgen biçimindedir.

Ak Medrese: Karamanoğlu AlâaddinAli Bey tarafından 1409’da yaptırılmıştır. Adını kapısındaki beyaz mermerden alır. Selçuklu mîmârî tarzının çok güzel bir örneğidir. Ali Bey Medresesi de denir. 1936’da restore edildikten sonra arkeoloji müzesi olarak kullanılmaktadır. Geometrik motiflerle süslü giriş kapısı çok güzeldir.

Hüdâvend Hâtun Kümbeti: Moğol İlhanlı vâlisi Sungur Bey zamânında, Dördüncü Kılıç Arslan’ın kızı Hüdâvend Hâtun tarafından 1312 senesinde yaptırılmıştır. Sekizgen plânlı yapı içten kubbe, dıştan piramit çatı ile örtülüdür. Doğusunda bulunan taçkapı yıldız geçmeler ve çeşitli motiflerle süslenmiştir.

Gündoğdu Türbesi: Hüdâvend Hâtun Kümbetinin yanındadır. 1344’te ölen Hakkı Besvap için yaptırılmıştır. Kare plânlı yapı içten kubbe, dıştan piramit çatı ile örtülüdür. Türbenin kapısı geometrik, bitki ve örgü motiflerinden meydana gelen kuşaklarla çevrilidir.

Sungurbey Kütüphânesi: Emîr-ül-ümerâ Seyfeddîn Sungur Ağa tarafından 1335 senesinde yaptırılmıştır. Günümüzde İl Halk Kütüphânesi olarak kullanılmaktadır.

Niğde Müzesi: 1976’da yapılmıştır. Antik Çağa âit eserlerle, Selçuk ve Osmanlı devrine âit 12 bin eser sergilenir. Akmedrese de müze olarak kullanılmaktadır.

Tyna Harâbeleri: Bor ilçesinin Kemerhisar bucağı yakınındaki şehir kalıntıları, Hititlere âit ve M.Ö. 2000 yılında önemli bir merkez olan Tuvana şehrine aittir.

Güllüdağ Harâbeleri: Niğde’nin 40 km kuzeyinde Bozköy ve Kömürcü köyleri arasında Güllüdağ’da bir Hitit şehridir. Şehir kalıntıları 3 km2dir ve surlarla çevrilidir. M.Ö. 8. asırda yangın neticesi yıkılmış ve bir daha yapılmamıştır. Savaş ve tapınak kalıntıları vardır.

Kaya Kilise ve Manastırlar: Roma ve Bizans devrinde Ihlara Vâdisinde kayalara oyulmuş kilise ve manastırlar olup, bâzısı bir saatte gezilecek kadar büyüktür.

Su Kemerleri: Kemerhisar-Bahçeli kasabaları arasında Roma devrinden kalma su kemerleridir.

Roma Havuzu: Bahçeli kasabasındadır. Etrâfı mermerle çevrili Roma devrine âit bir havuzdur.

Gümüşler Manastırı: Niğde’ye 8 km mesâfede Gümüşler kasabasındadır. Roma devrinde yapılmıştır.

Demirkazık : Çok güzel manzaraları olan bu dağ yaz ve kış ayrı güzelliklere sâhiptir. Kayakevinin bulunduğu bu dağ, kış sporlarına müsâittir. Dağcılık tesisleri ve alabalık üretme çiftliği vardır.

Hasan Dağı: Çok güzel manzaralı bir dağdır. Konik biçimde krater gölü vardır. Kış sporlarına müsâittir.

Köşk: Bor ilçesinin Bahçeli köyü yakınında yeşillik ve sulak bir mesire yeridir.

Keten Çimeni: Suyu bol, manzarası güzel ve yeşil bir yayladır.

Kaplıca ve İçmeler:

İl toprakları şifâlı su kaynakları bakımından zengin bir bölgede yer alır. Başlıca kaplıcaları şunlardır.

Kocapınar Suyu ve Çamuru: İl merkezine 2 km uzaklıkta Niğde-Bor yolu üzerindedir. Suyu mîde, barsak ve romatizmal rahatsızlıklara iyi gelmektedir. Tesisi yoktur.

Kemerhisar İçmesi: Bor ilçesine 10 km mesâfede Kemerhisar köyü yakınındadır. Suyu içme olarak mîde, barsak, karaciğer ve böbrek hastalıklarında faydalıdır.

Çiftehan Kaplıcaları: Ulukışla ilçesine 35 km uzaklıkta Çiftehan köyünde olup, Ankara-Adana kara ve demiryolu üzerindedir. Konaklama tesisleri mevcuttur. Kaplıcanın suyu içme olarak, böbrek ve metabolizma bozukluğundan ileri gelen şişmanlık ve gut hastalığına, banyo ile romatizma, nefrit, nevralji, kadın ve cilt hastalıklarına, eklem kireçlenmesine, bâzı bel fıtıkları ile siyatik ağrılarına, kalça ve eklem kireçlenmelerine iyi gelmektedir.
Kayardı Bağları Mesire Alanı: İl merkezinin 2km. batısında, Ha­mamlı Köyü'ne kadar devam eden, Uzandı Deresi kenarındaki yeşillik alandır ve gezi-mesire için çok elverişli bir bölgedir.

 

Fertek Fatih Parkı (Mandilmos): İl merkezine 10 km. mesafedeki Fertek Kasabası'ndadır. Belediye tarafından yapılan çevre düzenlemeleriyle, mesire için uygundur.  

Bahçeli Gezi ve Mesire Alanı: Bor îlçesi sınırları içindeki. Bahçeli Kasabası'na çok yakın bir alandır. Niğde'nin çok önemli tarihi değerlerinden biri olan Roma Havuzu etrafındaki yeşil alan, mesire yeri olarak kullanılmaktadır. Bu bölge yakın bir zamanda çevre düzenlemesi yapılarak, geniş halk kitlelerinin kullanımına açılacaktır. Ayrıca bölgeye 2 km. uzaklıktaki Kemerhisar Kasabası'nda bulunan M.S. II. yüzyıl Roma Dönemi eserleri olan Su Kemerleri ile birlikte Roma Havuzu çok önemli bir gezi bölgesidir.  

Gebere Barajı Mesire Alanı: İl Merkezinin 12 km kuzeyindeki ba­raj göletinin çevresindeki bölgedir.

Gümüşler Barajı Mesire Alanı: İl merkezine 9 km. uzaklıktaki Gümüşler Kasabasına yakın baraj göletinin çevresindeki bölgedir.  

Ketençimen Mesire Alanı: Niğde ve Çiftlik İlçesi sınırları arasında, Tepeköy’e yakın konumdaki bölgedir.  

Demirkazık Gezi ve Mesire Alanı: Dağçılık ve Kış Turizmi açısından önem taşıyan Aladağlar’ın eteklerinden geçen Ecemiş Çayı ve Demirkazık Dağevi çevresindeki bölge, mesire alanı olarak kullanılmaktadır. Dağevinden başlayıp Kayseri-Yahyalı Kapuzbaşı Şelaleleri’nde son bulan trekking ve gezi rotası, Niğde turizmi açısından büyük önem taşır. Çamardı İlçesi’ndedir.

Darboğaz-Meydan Gezi ve Mesire Alanı: Yine dağçılık ve kış turizmi açısından önem taşıyan bir bölgedir. Ulukışla İlçesi sınırları içinde bulunan Bolkarlar da trekking için oldukça elverişlidir. Darboğaz Kasabası çevresin ve kasabaya 8 km. uzaklıktaki Meydan Yaylası mesire alanı olarak kullanılmaktadır.

Aladdin Cami (Merkez): Büyük Selçuklu Hükümdarı Sultan Alaaddin Keykubat zamanında, Niğde Sancak Beyi (valisi) olan Ziynettin Beşare tarafından 1223 yılında, il merkezindeki Alaaddin Tepesi üzerine yaptırılmıştır. Selçuklu bezeme sanatının tüm inceliklerini yansıtan cami, özellikle mimari açıdan türünün ilk ve ilginç örneklerinden biridir.

Caminin en zengin kısmı, geleneksel Selçuklu sundurma örneğine göre yapılmış olan portalidir. Doğuya bakan portalin en büyük özelliği güneş ışıklarının belirli bir açıyla, belirli bir saat ve dakikalarda (yalnızca yaz ayları saat 10.00-11.00 civarında), portaldaki taş oymaları üzerinde bıraktığı gölgelerle "Taçlı Kadın Başı" oluşturmasıdır. Cami bu özelliği ile Selçuklu yapıları içinde ayrı bir öneme sahiptir. Taç giymiş ve örgülü saçı olan bu kadın başından dolayı kapıya "Taç kapısı" denir.

Anlatılan efsaneye göre; camiyi yapan usta, zamanın Niğde Sancak Beyinin kızına yani prensese aşık olur. Usta, prensesle hiçbir zaman evlenemeyeceklerinin de bilincindedir. Bir gün ustaya Sancak Beyi tarafından kentte bir cami yaptırılması için emir verilir. Usta ise prensese olan aşkını anlatmak için bir fırsat aramaktadır. Aşkının sonsuza dek süreceği anlamına gelecek şekilde, portalin üzerine prensesin yüz kısmını taşlara mükemmel bir şekilde işler.

Caminin eski kapısı Müzededir. Kapının üzerinde beyaz mermerden yapılmış ters "T" şeklinde bir kitabesi vardır. Kitabede eserin 620 yılında yaptırıldığı yazılıdır.

Hüdavend Hatun Türbesi (Merkez): Niğde il merkezinde olan Türbe, Selçuklu sanatının en nadide eserlerinden biridir. II. Gıyaseddin Keyhüsrev oğlu IV. Rükneddin Kılıçaslan kızı Hüdavend Hatun tarafından 1312 tarihinde yaptırılmıştır.

Pencere üstlerinde insan başlı kuşlar ve çeşitli hayvanlar kabartma olarak oyulmuştur. Bir yerde aslanın yanında ürkek bir ceylan, bir başka yerde kanatlarını açmış çifte başlı bir kartal (Bu kartal Selçukluların sembolüdür.) bulunmaktadır.

Türbe içinde, dantel gibi işlenmiş süsleme ve bezemelerle görkemleşmiş bir portaldan girilir. Türbede 1332 yılında ölen Hüdavend Hatunun mezarı ile yanında iki mezar daha vardır. Sanat değeri tartışılmayan Hüdavend Hatun Türbesi Anadolu'daki en önemli ve görkemli Selçuklu eserlerinden birisidir.

Sungur Bey Cami (Merkez): Sungur Bey Cami, İlhanlılar zamanında Niğde Valisi olan Seyfettin Sungur Bey tarafından il merkezinde, 1335 yılında yaptırılmıştır. Doğuda ve kuzeyde bulunan iki giriş kapısı ve mihrabı bulunan caminin kuzeye bakan kapısının orijinal dantel gibi ahşap işlemesi muhteşemdir.

Gümüşler Manastırı (Merkez): İl merkezine 9 km, Niğde-Kayseri karayoluna ise 4 km mesafededir.
X. yy. Bizans sanatının en güzel örneklerinden olan Kaya Manastırı ayrıca, günümüze kadar en iyi korunmuş eserlerden de biridir. X. yy.a tarihlenen manastırın VIII. yy. - XII. yüzyıllar arasında yapımının devam ettiği konusunda belirtiler vardır. Kilise içinde son derece iyi korunmuş, muhteşem renkli freskler bulunmaktadır. Fresklerde; Hz. İsa'nın doğumu, vaftiz edilmesi, kiliseye takdimi, Havariler ve Hıristiyanlığın ileri gelenlerini gösteren konular işlenmiştir. Apsisin solundaki nişte ise "Gülümseyen Meryem ve Bebek İsa" resmedilmiştir. Bu Anadolu'daki tek gülümseyen Meryem freski olarak belirlenmiştir.
Göllüdağ
Niğde’nin 20 km. kuzeyinde, Bozköy ile Kömürcü Köyü arasında kalan Göllüdağ’da Hititlerden kalma bir kentin kalıntıları bulunmaktadır. Surların çevirdiği alanda bir de krater gölü oluşmuştur. Kalıntılar arasında caddeler, yapılar, arslan kabartmaları bulunan 110 x 260 m boyutunda saray ya da tapınak olduğu sanılan bir yapı vardır. Roma eseri su kemerleri de ortaya çıkarılmıştır. Kemerhisar bucağında bulunan 1,5 km. uzunluğundaki kemerler kesme taştan yapılmıştır ve kente su taşımak için yapıldığı anlaşılmaktadır.
Tyana (Tuvanvua)
Bor ilçesinin 10 km. güneyinde, Kemerhisar bucağında Hitit kenti olan Tuvanvua’nın kalıntıları görülmektedir. Kentin Hellenistik, Pers, Roma ve Bizans dönemlerini yaşadığı anlaşılmaktadır. Çevre halkının Kızhisar veya Kilisehisar diye adlandırdığı ören yerinde 1.5 km’lik Roma su kemerleri görülebiliyor

Aksaray'a yaklaşınca önce Hasan Dağı görünür uzaktan. Tamam dersiniz dağlara geldik galiba. Sonra dağ geride kalır. Hüzünle bakakalır arkanızdan. Hasan Dağı'nı geride bırakarak devam ettiğiniz yol sizi Niğde'ye getirir. Yolunuzu Çamardı ilçesine doğru çevirirsiniz. Yaklaşık bir saat sonra ilk küçük tepeleri görünmeye başlar Aladağlar'ın. Birden tüm görkemiyle bir kütle çıkar karşınıza; 3756 metrelik yüksekliğiyle Demirkazık, sizlere 'hoş geldiniz' der. Eğer akşamüstüyse zaman, Toros Dağları'nın bu orta kesiminde güneşin vurduğu devasa kireçtaşı blokları kızıla dönmeye başlamıştır. Al rengini güneşten alır Aladağlar. Niğde, Adana ve Kayseri sınırları içinde kalan, bünyesinde onlarca 3500 metrelik zirveyi barındıran Aladağlar, Alp-Himalaya dağ oluşum sistemi içinde yer alır. Milyonlarca yıllık bir sedimantasyon döneminden sonra iki levhanın birbirine yaklaşarak çarpışması sonucunda oluşmuştur. Dikkatli bir gözlemle bu çarpışmanın izlerini çok rahat bir şekilde görmek mümkün. Dağcılar için Türkiye dağcılığının mabedidir Aladağlar.

Yüzlerce metrelik kaya duvarları, görkemli yalçın zirveleriyle her yıl binlerce dağcıyı konuk eder; kimini eğitir, kimine zirvelerine çıkma onuru verir. Aladağlar üç farklı sisteme ayrılır: 'Demirkazık' (3756 m), 'Vay Vay Torasan' (3500 m) ve 'Emli'. Emli sisteminin en yüksek zirvesi, uzaktan hayli ürkütücü görünen Kaldı'nın yüksekliği 3726 metredir. Demirkazık sistemi içinde yer alan Yedigöller Platosu, bu dağların en turistik bölgesi. Platoya ulaşmak için 3200 metrelik bir geçidi aşmak gerekir. Platoda bulunan ve sayıları mevsimlere göre değişen buzul göllerinin çevresi gizli bir cennete benzer. Buzul gölleri ve bir kule gibi yükselen 3500 metrelik Direktaş Tepesi birbirini tamamlayarak muhteşem görüntüler sunar. Güneye doğru Hecer Boğazı'nı geçince önce Barazama köyü, ardından da Barazama Şelaleleri karşılar konuklarını. Yukarı doğru hareket ederek kireçtaşı bloklarının içinde bulunan karstik mağaralardan aşağı dökülen şelaleler Aladağlar'ın en ilginç görüntülerini oluşturur. Yeraltı suları koca bir dağın içinden yukarı çıkar ve oradan da bulabildiği boşluklardan dışarı çıkarak aşağıya doğru akar.

'Vay Vay Torasan' sistemi ise çok daha yabanıl. Aladağlar'ın orta kesimini oluşturan bu sistem yüksek zirveleri ve dik duvarları ile ürkütücü, ama bir o kadar da güzel görüntüler sunar. Ulaşımı zor olduğu için ziyaretçisi de daha azdır. Aladağlar'ın en çok ziyaret edilen kesimi 'Emli' sistemi. Kaldı, Alaca, Güzeller, Gürtepe gibi Aladağlar'ın önemli zirveleri bu sistem içinde yer alır. Tüm sistem içinde yürümeyi zorlaştıran bir engel var: Aladağlar'da fiziksel parçalanma sonucunda ana kayadan kopan küçük taş parçalarının oluşturduğu çarşak zemin, yürüyüşü bazen çekilmez hale getirir. Ancak çarşağın çıkışı ne kadar zor ve sıkıcıysa inişi de o kadar kolay ve zevkli.
Aladağlar'ın tüm vadileri içinde buzul şekillendirme izlerine rastlamak olası. Demirkazık Kuzey Buzulu ve Kaldı Kuzey Buzulu, son buzul döneminden kalma. Bölgedeki yaylaların su gereksinimleri de yaz aylarında eriyen bu buzullar sayesinde giderilir. Aladağlar ciddi bir eko-sistemi de barındırır. Çiçekler yüksekliğe göre sıralanmıştır adeta.

Aladağlar'a sık sık tırmanış yapan dağcılar, etraftaki çiçeklere bakarak yüksekliği tahmin edebilir. Yörede karamık denen ve bir pirinç tanesi büyüklüğündeki yemiş türü oldukça yaygın. Hafif ekşimsi tadıyla ağızda çok hoş bir tad bırakan bu bitkinin tam olgunlaşması için sonbaharı beklemek gerekir. Kartal, şahin ve kızıl akbaba gibi alıcı kuşlarlar Aladağlar'ın en ilginç kanatlılarından. Memeli olarak da iki egemen tür yaşam savaşı vermekte Aladağlar'da. Bunlardan biri koyunlara saldırdığı için avlanarak soyu tükenmeye yüz tutan bozkurt. Küçük gruplar halinde dolaşan kurtları görmek için bir obanın yanında kamp kurmak yeterli olabilir bazen. Bir sabah uyandığınızda büyük bir kayanın tepesinden obayı süzen bir kurt görmek hiç de sürpriz olmaz. Aladağlar'ın gerçek incisi ise, son yıllarda alınan tedbirlerle sayıları yeniden artmaya başlayan çatal boynuzlu dağ keçisi.

Dağlara hevesiniz varsa eğer, tırmanmasanız bile Emli Vadisi'ne, Demikazık'a, Yedigöller'e, Barazama'ya giderek Aladağlar'ın havasını soluyun, sabah erkenden çadırınızda sizleri kuş sesleri uyandırsın. İşte, o zaman dağcıların neden dağlara tekrar tekrar gitmek istediklerini anlayacaksınız.

Kavlaktepe köyünün iki saat güney batısında, göklere meydan okur gibi duruşuyla etrafındaki dağları korkutan Torosların biricik sivri kayası "Demirkazık"ın bu köyden görünüşü insana dehşet vermektedir.

Burada Demirkazık ne kadar kurulsa haklıdır. Çünkü o ince ve uzun dağın etrafı kurşun ve gümüş madenleriyle doludur. Onun için Demirkazık, şerefini gümüşten, gururunu kurşundan almış ve tıpkı bu iki madenin karışımı renge bürünmüştür.

Demirkazık'ın sert ve haşin tepelerinde geyikten başka hayvan bulunmaz. Demirkazık'ın doğusunda kalan ve güney doğusundan başlayan büyük yaylanın ismine "Başyayla" denir. Bu yayla, halk arasında bir masal yaylası gibidir. 

         ALADAĞLAR'IN  Demirkazık Zirvesi (3756 m.)

          Yüksekliği: 3756m.

          Tipi: Tektonik

          Bulunduğu il: Niğde

          Çıkış yolları: Çukurbağ, Demirkazık Köyü, Yalak Köyü.

                                                                     Niğde ilinin Çamardı ilçesi sınırları içinde yer alan Demirkazık zirvesi Niğde şehir merkezinin 40km. kadar güneydoğusunda yer alır fakat buradan görülemez. Aladağlar dağ kütlesinde 3500m.nin üzerindeki zirveler arasında en kuzeyde ve en yüksek olan zirvesidir. Çevresinde 3000m.nin üzerinde birçok zirve olmasına rağmen dağ koni şekli ve 300 400 metrelik kot farklarıyla kendisini gösterir. Aladağlar'ın kuzey kesiminde yer alan Demirkazık ve çevresi paleozoik tabakalardan oluşurken güney kısmı mesozoik tabakalardan oluştuğu için kuzey bölgesine Kara Aladağlar güneye ise Beyaz Aladağlar denilmektedir. Bu iki bölge birbirinden Demirkazık Köyü'nün hemen kuzeyindeki Mâden boğazı ile ayrılır. Rus jeolog Tchihatcheff, 1848 senesinde Aladağlar'dan bilimsel anlamda bahseden kayıtlardaki ilk kişidir (bkz.Asie-mineure 1867-69). Demirkazık Zirvesi'nin ilk tırmanışını Narpuz Vâdisi'nden doğu sırtını izleyerek Dr.Künne, Dr.Martin ve eşi ile Veli Çavuş'un rehberliğinde gerçekleştirmişlerdir. İlk kış tırmanışını ise Dr.Bozkurt Ergör 1969 senesinde gerçekleştirmiştir. Demirkazık Kuzey rotasının ilk solo tırmanışını 1990 senesinde ve 1991 kışında batı yüzünün ilk tırmanışını da bir üniversite grubu lideri olarak Ertuğrul Melikoğlu yapmıştır.

            Aladağlar kuru ve sıcak olan iklimi ile, bitki çeşitliliğine uzun yaz mevsimi boyunca izin vermez. Görünüş olarak kurak bir iklim sergileyen bu dağ silsilesinin güney yamaçları meşe, kavak ve köknar ağaçları ile kaplıdır. Kuzey yamaçları Emli Vâdisi içlerinde 2000 metreler civârına kadar seyrek sayılabilecek çam ormanları ile kaplı bir görünüm sergiler. Genel bitki örüsü açısından Emli ve Barasama vâdilerinin dışında ormanlık saha bulunmaz. Dağda, çok farklı çeşitlilikte kuş türlerine rastlamak mümkündür. Kaya güvercini, karga, benekli ağaçkakan, yeşil ağaçkakan, beyaz kuyruksallayan, kırlangıç, saksağan, kar ispinozu, küçük karaakbaba, şahin ve doğan gibi farklı türlere rastlamak mümkündür. Dağın aşağı ki vâdilerinde, çok az sayıda kurt, tilki, çakal, yaban keçisi ve dağ tavşanı da vardır. Dağların iç kesimlerinde bulunan göllerde herhangi bir balık türü bulunmamaktadır.  

            Demirkazık Köyü, 1550m. yükseklikte yerel mimâri ile son derece uyumsuz bir şekilde 1987'de bilinçsizce yapılan 3 katlı bir dağevine sâhiptir. Demirkazık zirvesine ulaşmak için Demirkazık Köyünü tâkiben 1,5 saatlik yürüme mesâfesi uzaklığındaki Sokulupınar'da kamp kurularak veya Arpalık yaylası ve Çimbar (Cimbar veya Cinbar olarak da isimlendirilir) yolu ile Küçük Demirkazık zirvesinin kuzeyinden geçen yol tâkip edilerek ulaşılabilir. Küçük ve büyük Demirkazık zirvelerinin doğu kesiminde, Çimbar Vâdisi'nde veya daha doğuda Dipsizgöl yakınlarında kamp kurulabilir. Çukurbağ Köyünden 4km. ileride bulunan Yalak Köyü ile zirveye ulaşılacaksa Sokulupınar'da yapılan kampın ardından direk Demirkazık zirvesine veya Narpuz vâdisi üzerinden zirveye ulaşılır. Aladağlar'da çok sayıda tırmanış yapılması düşünülüyorsa, en ideal kamp yeri Yedigöller Vâdisi olacaktır. Çukurbağ Köyü ile Yedigöller 10 ilâ 12 saatlik bir yürüyüş mesâfesindedir. Yedigöller mevkiinden 3723 metrelik Emler Zirvesine, 3723 m. Kızılkaya'ya ve 3470m. Direktaş gibi birçok zirveye ulaşabilmek mümkündür. Ayrıca Çukurbağ Köyü'nden 1,5-2 saatlik bir yürüyüş ile Emli Vâdisi'ne varılarak buradan da 3734 m.lik Kaldı, 3461 m. Güzeller ve 3588m. Alaca gibi zirvelere de ulaşılabilir. 3756m.lik Demirkazık zirvesi yaklaşık 1,5km.lik mesâfe ile kuzey yönünde 3404m.lik Küçük Demirkazık zirvesini bünyesinde barındırır. Zirvenin güney kesiminde ise Narpuz Vâdisi vardır. Demirkazık zirvesinden Erciyes, Melendiz, Medetsiz ve Kızılkaya zirvelerini görmek mümkündür. Kış tırmanışları ise ciddi teknik tecrübe ve profesyonel ekip gerektirir. Kuru mevsimlerde bâzı bölgelerde su sıkıntısı vardır.

Aladağlar ve Orta Toroslar'ın en yüksek doruğu olan Demirkazık Dağı'nın mükemmel koni şeklinin, doğusundaki SAT Peak'tan görünümü. Dağın bize dönük yüzü doğu duvarı'dır, sağdaki sırtı ise kuzeydoğu sırtıdır. Kuzeydoğu sırtı dik bir sırt sistemidir ve tam ortada büyük bir kule ile bölünmüştür. Kuzeydoğu sırtı rotasının toplam uzunluğu 700 metre kadardır.

 

NİĞDE İLİNDE HALICILIK VE NİĞDE VALİLİĞİ HALICILIK BİRLİĞİNİN ÇALIŞMALARI

 

      Niğde ilinde halıcılığın tarihi kesin alarak bilinmemek ile birlikte çok köklü bir geçmişe sahiptir. Genellikle bütün ilçelerinde, kasabalarında, köylerinde halı dokunur. Özellikle Bor, Çamardı , Maden halıları en çok tanınan halılardır. XIX. yüzyılda Bor  ilçesinde halı atölyesi kurulup işletilmiştir. Ayrıca çevre köylerde de ısmarlama halılar imal edilmiştir.

   Günümüzde de bir çok yerleşim yerlerinde halıcılık yapılmaktadır. Hem evlerde hem de atölyelerde bayanlar tarafından halı dokunmaktadır .Evlerde dokunan halıların bir kısmı çeyiz için dokunurken bir kısmı da tüccarlara satmak amacı ile dokunmaktadır . Ayrıca desen ve malzemesini evlere dağıtarak halı dokutan çeşitli şirketler bulunmaktadır. Bunlara yöre de "Şirket Halısı" denilmektedir.

       Niğde de Halıcılık faaliyetleri sistemli olarak NİĞDE VALİLİĞİ HALICILIK BİRLİĞİ tarafından yapılmaktadır. İl genelinde bulunan atölyelerin tamamı Halıcılık Birliğine bağlı olarak faaliyet göstermektedir. Birliğin yaklaşık olarak 25 yerleşim yerinde atölyesi bulunmaktadır. Bu atölyelerde  ortalama  1000  bayana istihdam sağlanmaktadır. Birliğin amacı ihtiyacı olan bayanlara istihdam yaratarak bütçelerine katkıda bulunmaktır    

     Niğde Valiliği halıcılık Birliği 1992 yılında kurulmuştur . Birlik Başkanlığını İl Valisi yapmaktadır . Birlik kurulduğu tarihten bu yana dokuttuğu 110.000 m² halı ile dokuyuculara 5.000.000 Amerikan Doları gelir sağlamıştır.    

     Birliğin dokuduğu halıların büyük bir kısmı  üretim yaptığı Firmalar tarafından başta A.B.D. , Batı Avrupa Ülkeleri olmak üzere bir çok ülkeye ihraç edilmektedir. Birlik - Firma veya kişilere sözleşme karşılığı atölye tahsis ederek halı dokumaktad 

     Birlik ayrıca kaybolmaya başlayan otantik desenli halılarımızın arşivini yapmaktadır. Bu amaçla "Geleneksel Niğde Halıları Projesi " adı altında bir çalışma başlatmıştır. Bu güne kadar 100 desen arşivlenmiş, bu desenlerden 75 adedi yeniden dokunmuştur. Bu halılar her yıl açılan sergilerle tanıtılmaktadır.

     Birlik tarafından bir Türk firmasınına (Güzelsay Ltd. Şti. ) sipariş üzerine Kuveyt Sarayına Cumhuriyet Tarihimizin en büyük tek parça halısı dokunmuştur . 8.50 metre eninde ve 18.50 metre boyunda toplam 157.25 m² lik halı on genç kız tarafından 5 ayda dokunmuştur . Halı Dünyanın sayılı büyüklükteki halıları arasındadır. 

     Dünyanın ilk düğümlü halısı olan ve Türkler tarafından dokunan PAZIRIK HALISI orjinaline uygun olarak Halıcılık Birliği tarafından yeniden dokunmuştur  

     Niğde ilinde istihdam yaratarak çalışanların bütçelerine katkıda bulunan Halıcılık Birliğii hem yurt içinde hem de yurt dışında tanınmakta ve takdir toplamaktadır. Konu ile ilgili bir çok yerli ve yabancı kişi ve kurulum tarafından Birlik ve atölyeleri ziyaret edilmektedir.  

NİĞDE'NİN İLÇELERİ

Niğde’nin biri merkez olmak üzere altı ilçesi vardır.

Merkez: Merkez bucağına bağlı 36, Yeşilgölcük bucağına bağlı 9 köyü vardır. Yüzölçümü 1751 km2 olup, nüfus yoğunluğu 81’dir. İlçe toprakları orta yükseklikteki dalgalı düzlüklerden meydana gelir. Güneydoğusunda Pozantı Dağı, kuzeybatısında Melendiz Dağı yer alır.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri elma, fasulye, buğday, arpa, üzüm, patates ve soğandır. Misket elması meşhurdur. Türkiye’nin en iyi cins “Dermason” fasulyesi burada yetişir. İri taneli, yumuşak ve lezzetlidir. Hayvancılık gelişmiştir. En çok koyun beslenir. Hayvancılığa bağlı olarak sepicilik, dokumacılık, keçecilik, kundura yapımı, halıcılık geleneksel el san’atlarıdır. Un, iplik, dokuma ve meyve suyu fabrikaları başlıca sanâyi kuruluşlarıdır.

İlçe merkezi, Kızılcasu Vâdisinin batısında düzlük bir alanda kurulmuştur. Kayseri’yi Adana’ya ve İçel’e bağlayan kara ve demiryolu ilçeden geçer. İlçe faal bir ticâret merkezidir. Elma bahçeleri ve bağları meşhurdur. Belediyesi cumhûriyetten önce kurulmuştur.

Altunhisar: Merkez bucağına bağlı 5 köyü vardır. Yüzölçümü 581 km2 olup, nüfus yoğunluğu 39’dur. İlçe toprakları orta yükseklikte dalgalı düzlüklerden meydana gelir. Kuzeydoğusunda Melendiz Dağı yer alır.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri patates, tahıl, şekerpancarı ve elmadır. İlçe merkezi Melendiz Dağı eteklerinde kurulmuştur. Bor ilçesine bağlı bir bucak merkeziyken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu.

Bor : Merkez bucağına bağlı 7, Kemerhisar bucağına bağlı 16 köyü vardır. Yüzölçümü 1354 km2 olup, nüfus yoğunluğu 39’dur. İlçe topraklarının büyük bölümü Obruk Platosunda yer alır. Doğu, kuzey ve güneydoğusu dağlıktır. Doğusu Aladağlar, kuzeyi ise Hasan ve Melendiz dağları ile çevrilidir. Başlıca akarsuyu Küçüköz Deresidir. Bor Ovası, Ereğli Ovasının devamıdır.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri tahıl, nohut, patates, soğan, fasulye ve şekerpancarıdır. Sebze ve meyvecilik yaygın olarak yapılır. Vâdi boylarında meşhur Niğde elması yetiştirilir. Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır. Şeker fabrikası, yem ve tuğla-kiremit fabrikaları, dokuma ve metal eşyâ atölyeleri başlıca sanâyi kuruluşlarıdır. Orduya âit bir araç-gereç fabrikası vardır. Köylerde halı ve keçe dokunur.

İlçe merkezi, Melendiz Dağlarının doğusunda yüksek bir tepenin güneydoğu yamaçlarında kurulmuştur. Ulukışla-Niğde-Kayseri demiryolu ilçeden geçer. Niğde’yi Ankara-Adana yoluna bağlayan karayolu ilçeden geçer. İl merkezine 10 km mesâfededir. Belediyesi 1890’da kurulmuştu

Çamardı: Merkez bucağına bağlı 20 köyü vardır. Yüzölçümü 1204 km2 olup, nüfus yoğunluğu 18’dir. İlçe toprakları dağlıktır. Orta Torosların uzantısı olan Aladağlar ilçe topraklarının tamâmını kaplar. En yüksek noktası Demirkazık Tepesi olup 3756 metredir. Başlıca akarsuyu Ecemiş Çayıdır. İlçede düzlükler yok denecek kadar azdır.

Ekonomisi hayvancılığa dayanır. Tarım sınırlı ölçüde yapılır. Başlıca tarım ürünleri tahıl ve baklagillerdir. Meyvecilik yaygın olarak yapılır, en çok elma yetiştirilir. İlçe topraklarında demir, çinko, kurşunlu çinko, antimon yatakları vardır. Bu mâdenler özel ve kamu kuruluşları tarafından işletilir.

İlçe merkezi, Demirkazık Tepesinin eteklerinde dar bir vâdide kurulmuştur. İl merkezine 69 km mesâfededir. Denizden yüksekliği 1250 metredir. Halk yazın havası çok güzel olan Üç Kapılı Yaylasına çıkar. Eski ismi Bereketli Mâden’dir. 1948’de ilçe olan Çamardı’nın belediyesi 1927’de kurulmuştur.

Çiftlik: Merkez bucağına bağlı 11 köyü vardır. Yüzölçümü 919 km2 olup, nüfus yoğunluğu 40’tır. İlçe toprakları orta yükseklikteki dalgalı düzlüklerden meydana gelir. Güneyinde Melendiz Dağı, güneybatısında Hasan Dağı yer alır. Başlıca akarsuyu Beyazsu’dur.

Çiftlik ilçemiz sınırları içinde Narköy’e yakın bir krater gölü olan Narlı Göl yakınındaki Nar Vadisidir.Narlı Göl içerdiği kaplıca özelliği ile gölün hemen yakınında bulunan eski yerleşim mağaraları nedeni ile koruma altına alınmıştır.

Narköy'e yakın olan,yaklaşık 10 km uzunluğundaki Nar Vadisi içindeki Peri Bacaları,çevrede görülmeyen meşe türü ağaçları, eski yerleşim yerleri ve vadinin başlangıcındaki küçük gölü ile önem taşır.Bu gölün eski devirlerde gölet olarak kullanıldığı tahmin edilmektedir. Kanıtlanmamış bir rivayete göre nadide nar ağaçları olduğu için bu adı aldığı söylenmektedir.

Nar vadisi çiftlik ilçesindeki Bozköy yakınından başlamak üzere Narköy’e kadar yürüyüş parkuru olarak da düşünülmektedir.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri elma, fasulye, buğday, arpa, üzüm ve patatestir. Hayvancılık gelişmiştir. En çok koyun beslenir. Sepicilik, dokumacılık, keçecilik, halıcılık başlıca el sanatlarıdır. İlçe merkezi Beyazsu Deresi kıyısında kurulmuştur. Merkez ilçeye bağlı bucakken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu.